Prose : Effusions Fastueuses

Comprends ce langage
Une dernière fois
Nous ne vieillirons pas ensemble
Sur un coussin de soie
Et que cessent
Ces bruits de sanglots
Accorde cette immense faveur
Pourquoi me tourmenter ?
Ô Dieu !
Jamais de trêve, jamais de quiétude
Laisse libre mes épaules
Et verse dans ce verre
L’inénarrable bistouille
Renouvelle l’émoi étiolé
Le rêve des jours pacifiés
Le temps a tué
Le perfide archerot

kɔ̃pʁɑ̃ sə lɑ̃ɡaʒə
ynə dεʁnjεʁə fwa
nu nə vjεjiʁɔ̃ pa ɑ̃sɑ̃blə
syʁ œ̃ kusɛ̃ də swa
e kə sese
sε bʁɥi də sɑ̃ɡlo
akɔʁdə sεtə imɑ̃sə favœʁ
puʁkwa mə tuʁmɑ̃te ?
o djø !
ʒamε də tʁεvə, ʒamε də kjetydə
lεsə libʁə mεz- epolə
e vεʁsə dɑ̃ sə veʁə
linenaʁablə bistujə
ʁənuvεllə lemwa esjɔle
lə ʁεvə dε ʒuʁ pasifje
lə tɑ̃z- a tye
lə pεʁfidə aʁʃəʁo