Prose : Je Ne Parle Pas De La Misère

Je ne parle pas de la misère
Non
Je ne parle pas de gorges toujours nouées
De vies écorchées
De l’odeur fétide
D’innombrables provocations
Non, je n’en parle pas

Je ne parle pas
De ces poitrines qui se soulèvent
Par secousses
Des yeux écarquillés
De ces larmes qui ne coulent plus
De la saleté qui imprègne nos vies
Non, je n’en parle pas

Voyons, de quoi parles-tu donc
Vénérable étranger ?

Je parle du temps qui passe
De souvenirs qui s’éteignent
De seins et de fesses
Offrandes rituelles
Ombres du crépuscule

Je parle du temps qui passe
D’alcools parfumés
D’acrobaties poétiques
Qui flottent au gré du vent
Avec d’infinies précautions

Je parle du temps qui passe…

ʒə nə paʁlə pa də la mizεʁə
nɔ̃
ʒə nə paʁlə pa də ɡɔʁʒə- tuʒuʁ nue
də viz- ekɔʁʃe
də lɔdœʁ fetidə
dinɔ̃bʁablə pʁɔvɔkasjɔ̃
nɔ̃, ʒə nɑ̃ paʁlə pa

ʒə nə paʁlə pa
də sε pwatʁinə ki sə sulεve
paʁ səkusə
dεz- iøz- ekaʁkje
də sε laʁmə- ki nə kule plys
də la saləte ki ɛ̃pʁεɲə no vi
nɔ̃, ʒə nɑ̃ paʁlə pa

vwajɔ̃, də kwa paʁlə- ty dɔ̃k
veneʁablə etʁɑ̃ʒe ?

ʒə paʁlə dy tɑ̃ ki pasə
də suvəniʁ ki setεɲe
də sɛ̃z- e də fesə
ɔfʁɑ̃də ʁitɥεllə
ɔ̃bʁə- dy kʁepyskylə

ʒə paʁlə dy tɑ̃ ki pasə
dalkɔl paʁfyme
dakʁɔbati pɔetik
ki flɔte o ɡʁe dy vɑ̃
avεk dɛ̃fini pʁekosjɔ̃

ʒə paʁlə dy tɑ̃ ki pasə…