Poeme : Le Vent

Ainsi gronde le vent
Des arbres devenant le tourment
Les branches ainsi dansantes
Au risque d’être cassantes

Ainsi gronde le vent
Du jardinier un soucis devenant
Dans le jardin hier si beau
Demain, qu’imposera son véto

Ainsi gronde le vent
Pour chacun inquiétant
Car il reste une menace
Et laisse souvent des traces

Ainsi gronde le vent
La nature nous rappelant
Que nous simples humains
Elle nous imposera destin

ɛ̃si ɡʁɔ̃də lə vɑ̃
dεz- aʁbʁə- dəvənɑ̃ lə tuʁme
lε bʁɑ̃ʃəz- ɛ̃si dɑ̃sɑ̃tə
o ʁiskə dεtʁə kasɑ̃tə

ɛ̃si ɡʁɔ̃də lə vɑ̃
dy ʒaʁdinje œ̃ susi dəvənɑ̃
dɑ̃ lə ʒaʁdɛ̃ jεʁ si bo
dəmɛ̃, kɛ̃pozəʁa sɔ̃ veto

ɛ̃si ɡʁɔ̃də lə vɑ̃
puʁ ʃakœ̃ ɛ̃kjetɑ̃
kaʁ il ʁεstə ynə mənasə
e lεsə suvɑ̃ dε tʁasə

ɛ̃si ɡʁɔ̃də lə vɑ̃
la natyʁə nu ʁapəlɑ̃
kə nu sɛ̃pləz- ymɛ̃
εllə nuz- ɛ̃pozəʁa dεstɛ̃