Poeme : Chalosse

Jambes de laine et pommes de pin
Me voilà raide sur le pavé
Je ne vois même plus mes mains
Et j’ai besoin de me laver

Etendu là dans mon vomi
Dans le sable et sur les aiguilles
Abandonné de mes amis
Même pas pu lever de fille

Trop bu ce soir, trop bu hier
Trop bu demain sans aucun doute
Gueule cassée, gueule d’hiver
Je respire l’odeur de la route

Encore une soirée perdue
A me dissoudre dans la gnôle
A mon réveil je suis tout nu
Et m’suis fait tirer ma bagnole

Douce Chalosse, Ô joie de vivre
Toi mon pays que j’aime tant
Que tu es beau quand on est ivre
Que tu es beau par tous les temps.

Guy

ʒɑ̃bə də lεnə e pɔmə də pɛ̃
mə vwala ʁεdə syʁ lə pave
ʒə nə vwa mεmə plys mε mɛ̃
e ʒε bəzwɛ̃ də mə lave

ətɑ̃dy la dɑ̃ mɔ̃ vɔmi
dɑ̃ lə sablə e syʁ lεz- εɡɥjə
abɑ̃dɔne də mεz- ami
mεmə pa py ləve də fijə

tʁo by sə swaʁ, tʁo by jεʁ
tʁo by dəmɛ̃ sɑ̃z- okœ̃ dutə
ɡələ kase, ɡələ divεʁ
ʒə ʁεspiʁə lɔdœʁ də la ʁutə

ɑ̃kɔʁə ynə swaʁe pεʁdɥ
a mə disudʁə dɑ̃ la ɲolə
a mɔ̃ ʁevεj ʒə sɥi tu ny
e msɥi fε tiʁe ma baɲɔlə

dusə ʃalɔsə, o ʒwa də vivʁə
twa mɔ̃ pεi kə ʒεmə tɑ̃
kə ty ε bo kɑ̃t- ɔ̃n- εt- ivʁə
kə ty ε bo paʁ tus lε tɑ̃.

ɡi