Texte : Boule De Neige

Entre terre et ciel
Le poète est assis au milieu de la page
Il songe aux flocons qui tombent
Dans la vallée du monde

On devrait regarder la lune
Comme les enfants admirent la neige
Imaginer des contes
Jusqu’à qu’ils vous disent… je t’aime

Il y a une âme vagabonde
Dans cette boule de neige
Une nuit noir presque bleu
Au cœur de ce calme sortilège

En escortant la lune brillante
Le poète longe les palissades
Les mains pleines d’encre
Il suit la cadence de sa ballade

La nuit se retire tel un long voile
Témoin d’une brèche dans le ciel
Il se souvient de cette nuit
D’où semblait surgir le soleil.

ɑ̃tʁə teʁə e sjεl
lə pɔεtə εt- asiz- o miljø də la paʒə
il sɔ̃ʒə o flɔkɔ̃ ki tɔ̃be
dɑ̃ la vale dy mɔ̃də

ɔ̃ dəvʁε ʁəɡaʁde la lynə
kɔmə lεz- ɑ̃fɑ̃z- admiʁe la nεʒə
imaʒine dε kɔ̃tə
ʒyska kil vu dize… ʒə tεmə

il i a ynə amə vaɡabɔ̃də
dɑ̃ sεtə bulə də nεʒə
ynə nɥi nwaʁ pʁεskə blø
o kœʁ də sə kalmə sɔʁtilεʒə

ɑ̃n- εskɔʁtɑ̃ la lynə bʁijɑ̃tə
lə pɔεtə lɔ̃ʒə lε palisadə
lε mɛ̃ plεnə dɑ̃kʁə
il sɥi la kadɑ̃sə də sa baladə

la nɥi sə ʁətiʁə tεl œ̃ lɔ̃ vwalə
temwɛ̃ dynə bʁεʃə dɑ̃ lə sjεl
il sə suvjɛ̃ də sεtə nɥi
du sɑ̃blε syʁʒiʁ lə sɔlεj.