Poeme : La Toile

La toile
La toile, je l’ai découverte vierge
Dans l’attente d’un épanchement
De couleurs éprises au firmament
De par cette conscience prise au piége
D’une femme artiste éperdument
De sa main attentive en douces caresses
Sur la jouissante toile habile de couleurs
Comme celle qui interpelle la danse du bonheur
Elle libère sage un tableau peint en finesse
Pour procurer à sa dame, l’intrigante vigueur
Le pinceau se faufile au lumineux profil
De la toile vers ce devenir luminescence
Auguste peinture pour donner l’influence
A tous ces plaisirs dévoilant le non vil
De cet ingénieux paysage devenu évidence
Les tons s’esclaffent en tenaces véracités
Nous conduisant au chemin de notre enfance
Quand les flamboyants là sans nuances
Pleuraient leurs rouges larmes balayées
Dans l’aube de nos grandes vacances
La toile sentait la fin du bon plaisir
A ne plus être touchée par celles
Martine et Gaélou qui l’avaient peinte dentelle
Si gracieuse que demain à son beau devenir
On s’émerveillerait à sa lumière fidèle
Elle est pour toi Gigi, sœur de conscience
Pour la reconnaissance de l’éthéré amour
Celui du sang de l’enfance qui coule au contour
Des racines de ce flamboyant ; ô Effervescence
Ce refuge qui attend chacun de nos avides retours.
ÐC₣

la twalə
la twalə, ʒə lε dekuvεʁtə vjεʁʒə
dɑ̃ latɑ̃tə dœ̃n- epɑ̃ʃəmɑ̃
də kulœʁz- epʁizəz- o fiʁmame
də paʁ sεtə kɔ̃sjɑ̃sə pʁizə o pjeʒə
dynə famə aʁtistə epεʁdyme
də sa mɛ̃ atɑ̃tivə ɑ̃ dusə kaʁesə
syʁ la ʒuisɑ̃tə twalə-abilə də kulœʁ
kɔmə sεllə ki ɛ̃tεʁpεllə la dɑ̃sə dy bɔnœʁ
εllə libεʁə saʒə œ̃ tablo pɛ̃ ɑ̃ finεsə
puʁ pʁɔkyʁe a sa damə, lɛ̃tʁiɡɑ̃tə viɡœʁ
lə pɛ̃so sə fofilə o lyminø pʁɔfil
də la twalə vεʁ sə dəvəniʁ lyminesɑ̃sə
oɡystə pɛ̃tyʁə puʁ dɔne lɛ̃flɥɑ̃sə
a tus sε plεziʁ devwalɑ̃ lə nɔ̃ vil
də sεt ɛ̃ʒenjø pεizaʒə dəvəny evidɑ̃sə
lε tɔ̃ sεsklafe ɑ̃ tənasə veʁasite
nu kɔ̃dɥizɑ̃ o ʃəmɛ̃ də nɔtʁə ɑ̃fɑ̃sə
kɑ̃ lε flɑ̃bwajɑ̃ la sɑ̃ nɥɑ̃sə
pləʁε lœʁ ʁuʒə laʁmə- balεje
dɑ̃ lobə də no ɡʁɑ̃də vakɑ̃sə
la twalə sɑ̃tε la fɛ̃ dy bɔ̃ plεziʁ
a nə plysz- εtʁə tuʃe paʁ sεllə
maʁtinə e ɡaelu ki lavε pɛ̃tə dɑ̃tεllə
si ɡʁasjøzə kə dəmɛ̃ a sɔ̃ bo dəvəniʁ
ɔ̃ semεʁvεjʁε a sa lymjεʁə fidεlə
εllə ε puʁ twa ʒiʒi, sœʁ də kɔ̃sjɑ̃sə
puʁ la ʁəkɔnεsɑ̃sə də leteʁe amuʁ
səlɥi dy sɑ̃ də lɑ̃fɑ̃sə ki kulə o kɔ̃tuʁ
dε ʁasinə də sə flɑ̃bwajɑ̃, o efεʁvesɑ̃sə
sə ʁəfyʒə ki atɑ̃ ʃakœ̃ də noz- avidə ʁətuʁ.
k